Starkiewicz Szymon Tadeusz,
pseudonim Szymon Górka (1877-1962), lekarz pediatra, pionier kompleksowej
rehabilitacji dzieci w Polsce, działacz społeczny. Urodzony 22 VIII w Warszawie
w rodzinie nauczycieli szkół powszechnych, był synem Antoniego, z pochodzenia
Litwina, i Leonii z Jundziłłów, wyznającej zakazany pod władzą Rosji obrządek
unicki. Matka, chcąc uchronić syna przed wcieleniem do Cerkwi prawosławnej,
wpisał go do księgi metrykalnej parafii rzymskokatolickiej w Będzinie dopiero
rok po urodzeniu – stąd podawana czasem błędna data urodzenia Starkiewicza. Do
szkoły elementarnej uczęszczał w Będzinie, gimnazjum filologiczne ukończył ze
srebrnym medalem w roku 1988 w Kielcach. W szkole był karany za czytanie
zakazanych książek polskich. Studia medyczne rozpoczął na uniw. w Moskwie,
jednak po roku przeniósł się na Wydział Lekarski Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego.
Tu był współzałożycielem i członkiem organizacji studenckiej „Spójna”, będącej
pod wpływem PPS. Na piątym roku studiów otrzymał złoty medal za pracę konkursową
Wpływ leków na stan odruchów u żab. W roku 1904 uzyskał dyplom lekarza
cum eximia laude, po czym podjął pracę jako lekarz wolno praktykujący w
Siewierzu, a następnie w Myszkowie.
