Werner Ferdynand, nie lekarz, ur. 14 listopada 1779
roku, nauk farmaceutycznych słuchał w Uniwersytecie Aleksandrowskim w
Warszawie. Uzyskawszy w 1824 roku stopień magistra farmacji, objął kierunek
apteki, która do dziś dnia pod sterem jego istnieje. W roku 1832 mianowany
został asesorem farmacji w Radzie Lekarskiej, a później członkiem komitetu
egzaminacyjnego. Od 1835 roku był członkiem rady opiekuńczej szpitala św.
Łazarza, a od 1838 roku członkiem takiejże rady szpitala dzieciątka Jezus.
Tegoż roku wszedł do nowo organizowanej Rady Lekarskiej jako radca
farmaceutyczny. Po zawiązaniu się szkoły farmaceutycznej w Warszawie w 1840 roku, objął w niej katedrę farmacji, farmakognozji i
zoologii. Obowiązki te pełnił bezpłatnie do 1854 roku. W 1842 roku został
członkiem Rady Głównej Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych, w
1843 roku został opiekunem prezydującym szpitala św. Łazarza. Po otwarciu Akademii Medyczno-Chirurgicznej Warszawskiej w 1857 roku, do której wcielono i szkołę farmaceutyczną, objął katedrę farmakognozji i farmacji, też same przedmioty wykładał w Szkole Głównej, aż do czasu przemiany na Uniwersytet. Umarł 15 sierpnia 1870 roku. Wprowadził ustawy dla farmaceutów i aptek, dla materialistów, dla kupców wykwalifikowanych do sprzedawania wszelkiego rodzaju towarów farbiarskich. Dokonał rozbioru chemicznego wody mineralnej znajdującej się pod miastem Buskiem, uskutecznionym z polecenia Wysokiej Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji, przez asesora farmacji Radzie Głównej Lekarskiej. Ferdynanda Werner dokonał chemicznego rozbioru buskiej wody. Komisja wezwała Wernera do wyjazdu 6 sierpnia 1830 roku. Razem z nim do przebadania buskich wód został oddelegowany profesor instytutu politechnicznego Antoni Hanna oraz fizyk województwa krakowskiego. Ferdynand Werner był znakomitym farmaceutą oraz etatowym członkiem głównej Rady Lekarskiej Królestwa. Prace przy źródłach rozpoczął w połowie września 1830 roku, a wyniki swoich badań opublikował w 1832 roku w pracy wydanej w Warszawie pod tytułem „Rozbiór chemiczny wody mineralnej znajdującej się pod miastem Busk uskuteczniony z polecenia wysokiej komisji rządowej do spraw wewnętrznych i policji”. Natomiast wyniki badań przedłożył Komisji Spraw Wewnętrznych i Duchownych w dniu 10 czerwca 1832 roku.
1843 roku został opiekunem prezydującym szpitala św. Łazarza. Po otwarciu Akademii Medyczno-Chirurgicznej Warszawskiej w 1857 roku, do której wcielono i szkołę farmaceutyczną, objął katedrę farmakognozji i farmacji, też same przedmioty wykładał w Szkole Głównej, aż do czasu przemiany na Uniwersytet. Umarł 15 sierpnia 1870 roku. Wprowadził ustawy dla farmaceutów i aptek, dla materialistów, dla kupców wykwalifikowanych do sprzedawania wszelkiego rodzaju towarów farbiarskich. Dokonał rozbioru chemicznego wody mineralnej znajdującej się pod miastem Buskiem, uskutecznionym z polecenia Wysokiej Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji, przez asesora farmacji Radzie Głównej Lekarskiej. Ferdynanda Werner dokonał chemicznego rozbioru buskiej wody. Komisja wezwała Wernera do wyjazdu 6 sierpnia 1830 roku. Razem z nim do przebadania buskich wód został oddelegowany profesor instytutu politechnicznego Antoni Hanna oraz fizyk województwa krakowskiego. Ferdynand Werner był znakomitym farmaceutą oraz etatowym członkiem głównej Rady Lekarskiej Królestwa. Prace przy źródłach rozpoczął w połowie września 1830 roku, a wyniki swoich badań opublikował w 1832 roku w pracy wydanej w Warszawie pod tytułem „Rozbiór chemiczny wody mineralnej znajdującej się pod miastem Busk uskuteczniony z polecenia wysokiej komisji rządowej do spraw wewnętrznych i policji”. Natomiast wyniki badań przedłożył Komisji Spraw Wewnętrznych i Duchownych w dniu 10 czerwca 1832 roku.
Źródło:
Werner Ferdynand, S. Kośmiński, Słownik Lekarzów Polskich obejmujący oprócz krótkich życiorysów polaków oraz cudzoziemców w Polsce osiadłych, dokładną bibliografię lekarską polską od czasów najdawniejszych aż do chwili obecnej, Warszawa 1883, s. 541; Ferdynand Werner, Z. Dobierzewski, „Tygodnik Ilustrowany”, t. VI, nr 140 Warszawa z 3 września 1870, s. 105-106; J. Bartoszewicz, Hitorya Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie, Warszawa 1870, s. 442.
Werner Ferdynand, S. Kośmiński, Słownik Lekarzów Polskich obejmujący oprócz krótkich życiorysów polaków oraz cudzoziemców w Polsce osiadłych, dokładną bibliografię lekarską polską od czasów najdawniejszych aż do chwili obecnej, Warszawa 1883, s. 541; Ferdynand Werner, Z. Dobierzewski, „Tygodnik Ilustrowany”, t. VI, nr 140 Warszawa z 3 września 1870, s. 105-106; J. Bartoszewicz, Hitorya Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie, Warszawa 1870, s. 442.