Grabowski Józef. Wenerolog . Ur. 1861 roku; s.
Zygmunta. Dyplom lek. uzyskał 13 I 1887 roku w UW. Osiadł w Warsz. Uczęszczał jako as. nadetatowy w okresie 6 VI
1887-6 VI 1891 do Kl. Diagnostyczno-Terapeutycznej UW kierowanej przez prof. L.
I. Tumasa, a potem przeszedł do Kl. Terapeutycznej prof. W. D. Lambla w Szp.
św. Ducha. W tej ostatniej przedłużono mu asystenturę nadetatową do 8 VI 1894
roku. Po opuszczeniu kliniki chorób wen. Został ponownie zatrudniony 30 X 1895
roku w charakterze as. nadetatowego w Kl. Chorób Skórnych i Wenerycznych w Szp.
św. Łazarza, kierowanej przez prof. E. G.
Trautvettera. Pracował tu do 20 I 1899 roku zarówno za czasów prof. Trautvettera, jak i jego następcy prof. P. W. Nikowskiego. W 1899 roku w sprawozdaniu rocznym UW podano, że Grabowski ogłasza popularne artykuły ze swej działalności w Kurierze Niedzielnym i Tygodniku Polskim. W okresach letnich pracował jako lekarz zdrojowy w Busku. Ogłosił broszurę o tym uzdrowisku i klika prac na temat stosowania kąpieli siarczanych w leczeniu syfilisu. Z powodu wojny ros.-jap. w 1905 roku wysłany na daleki wschód. Po zawieszeniu działań wojennych osiadł w Harbinie (Mandżuria). W 1913 roku był tam lek. urzędu pocztowo-telegraficznego. Zdobył szerokie uznanie jako doświadczony lek. i działacz wśród miejscowych Polaków. W 1912 roku obchodzone w Harbinie jubileusz 25-lecia jego pracy lekarskiej. Po I wojnie świat. był dyr. zakładu zdrojowego w Busku (1920). Nie wykazany w pierwszym spisie lekarzy RP. W 1900 roku ogłosił: Busko, oraz dwie prace na temat sposobu leczenia syfilisu kąpielami ze zdrojów Buska.
Trautvettera. Pracował tu do 20 I 1899 roku zarówno za czasów prof. Trautvettera, jak i jego następcy prof. P. W. Nikowskiego. W 1899 roku w sprawozdaniu rocznym UW podano, że Grabowski ogłasza popularne artykuły ze swej działalności w Kurierze Niedzielnym i Tygodniku Polskim. W okresach letnich pracował jako lekarz zdrojowy w Busku. Ogłosił broszurę o tym uzdrowisku i klika prac na temat stosowania kąpieli siarczanych w leczeniu syfilisu. Z powodu wojny ros.-jap. w 1905 roku wysłany na daleki wschód. Po zawieszeniu działań wojennych osiadł w Harbinie (Mandżuria). W 1913 roku był tam lek. urzędu pocztowo-telegraficznego. Zdobył szerokie uznanie jako doświadczony lek. i działacz wśród miejscowych Polaków. W 1912 roku obchodzone w Harbinie jubileusz 25-lecia jego pracy lekarskiej. Po I wojnie świat. był dyr. zakładu zdrojowego w Busku (1920). Nie wykazany w pierwszym spisie lekarzy RP. W 1900 roku ogłosił: Busko, oraz dwie prace na temat sposobu leczenia syfilisu kąpielami ze zdrojów Buska.
Źródło: P.
Szarejko, Grabowski Józef, Słownik
Lekarzy Polskich XIX wieku, pod red. P. Szarejko, t. III, Warszawa 1995, s.
212-213.