Oczapowski Jan Chrzciciel (1800-1871). Autor dzieła o
chorobie kołtunowej. Ur. w majątku Pociejki, w pow. słuckim, gub. mińskiej. Syn
Mikołaja, proboszcza parafii greckokatolickiej w Pociejkach. Szkołę powiatową
ukończył w Nieświeży i 1819 roku został przyjęty na Wydział Lekarski
Uniwersytetu Wileńskiego. Uczył się na koszt rządowy. Dyplom lekarza 1 klasy
otrzymał w 1823 roku i 30 czerwca 1824 roku po obronie rozprawy De auscultatione mediata s. de stethoscopii
usu in medicina, chirurgia et arte obstetricia, uzyskał stopień dr
medycyny.
W 1825 roku został mianowany młodszym lekarzem wołyńskiego pułku
leib-gwardyjskiego stacjonującego w Warszawie. Stąd został przeniesiony w 1831
roku do rewelskiego pułku piechoty na stanowisku starszego lekarza i wreszcie w
1832 roku został odkomenderowany do szpitalu żoliborskiego w Warszawie. W roku
tym zwolnił się z wojska. Około 1842 roku został mianowany na stanowisku
lekarza departamentów senatu w Petersburgu, a potem w 1862 roku mianowano go
lekarzem ordynującym w Szpitalu Ewangelickim w Warszawie. 6 III 1825 roku
został czynnym członkiem Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego. Brał żywy
udział w posiedzeniach, a w 1839 roku był współredaktorem PTWL. Rozgłos zdobył
publikując obszerną pracę Praktyczny
wykład chorób kołtunowych ze względu na ich przyczyny, naturę, bieg,
przesilenia, wady organicznie i nowe zasady leczenia. Dzieło to było
przyjęte życzliwie przez lekarzy, których ogół był zwolennikiem istnienia odrębnej
choroby kołtunowej. Zmarł nagle 7 III w Warszawie na udar mózgu w wieku lat 70.
Autor ważnej dla Buska pracy pod tytułem Wiadomości
o użyciu wód buskich w leczeniu różnych chorób, Warszawa 1835
Źródło: Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku, t. III, s. 310.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz